- ҳа
- I[هه]ҳиссачаи тасдиқӣ оре, бале; ҳа, ҳамин тавр; ҳа нагуфта зуд, фавран, тез; то ҳа гуфтан дар муддати кӯтоҳ, зуд, дар фосилаи кӯтоҳи вақтII[هه]ҳиссача хуш, бале
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
